อ่านละครสะใภ้จ้าว ตอนที่ 19/4 วันที่ 7 พ.ย. 58
“พี่ศรี นี่พี่ศรียังหวังลมๆ แล้งๆ อยู่อีกหรือ” สาลินยิ่งทุกข์ทนหน้าหมอง ศรีจิตรากลับยิ้มหน้ากระจ่างสด “เอ....ทำไมพี่ศรีหน้าตาไม่ทุกข์ร้อนเลยล่ะหรือว่าพี่แกล้งทำ ใจจริงน่ะอยากจะร้องไห้วันละร้อยหนใช่ไหม”
“แล้วสาล่ะ อยากจะร้องไห้วันละร้อยหนบ้างไหม”
ศรีจิตราขำ สาลินยิ่งงง เดินมาถึงรถตาผล มองเลยไปเห็นรถของคุณชายเล็กจอดอยู่ “ลุงผล นั่นรถคุณพลนี่”
“ครับ ใช่รถคุณพลครับ”
ศรีจิตราเอะใจ “สา ลุงผล แน่ใจนะว่านี่รถคุณพล”
“แน่นอนครับ ผมจำรุ่นกับทะเบียนรถได้ เอ แต่คุณพลมาทำอะไรที่วังนี่ล่ะครับ”
สาลินยังใสซื่อ “คงแวะมาเยี่ยมคุณชายเล็กมังคะ” ตาผลพยักหน้า
ศรีจิตราแน่ใจแล้วว่าใครคือใคร ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมานิดหนึ่ง
ร้านทำผมเกศมณี คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองจรวยอย่างสมเพช “เธออย่าลืมนะว่าฉันคือผู้ที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นสะใภ้อันดับหนึ่งของวังวุฒิเวสม์ ฉันคือหม่อมราชวงศ์หญิงเทพีเพ็ญแสง รัชนีกุล และฉันครองรักกับคุณรองมานานนับสิบปี”
“แต่คุณหญิงไม่ใช่คนที่เสด็จทรงปลื้ม ไม่งั้นคงไม่ทรงจับคู่คุณรองกับยายศรีจิตราหรอก”
“คนที่เสนอให้จับคู่คือยายแก่สอางค์ต่างหาก เพราะอยากให้หลานตัวเองได้ดี”
“จริงซี”
“ฉันนี่แหละคือคนที่คู่ควรที่สุด เด็จป้าทรงรักคุณรองมาก ถ้าคุณรองตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว เด็จป้าต้องทรงยอมตามทุกอย่าง”
“ได้ยินอย่างนี้ดิฉันก็คลายใจ เฮ้อ ตอนแรกกลัวว่าเรือนหอจะถูกทุบทิ้งเสียอีก”
“เรือนหอเหรอ จริงซี สร้างเสร็จไปแค่ไหนแล้ว”
“กว่าครึ่งแล้วค่ะ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหน้าระรื่น คิดถึงภาพตัวเองเป็นเจ้าหญิงของปราสาท มวยมณีเดินสวยเข้ามา เปิดเครื่องอบผมออก ผมคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเป็นมวยงดงาม คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงลุกไปมองดูตัวเองในกระจก
“อบเสร็จแล้วค่ะคุณหญิง งามแท้ๆ จะไปงานไหนคะคืนนี้”
“คืนนี้คงงดออกงาน เพราะพรุ่งนี้ฉันคิดว่าจะเข้าวัง” จรวยหันขวับมามอง “กะว่าจะเข้าไปดูเรือนหอของฉันเสียหน่อย” จรวยอ้าปากค้าง
วันรุ่งขึ้น วังวุฒิเวสม์ เรือนหอก่อผนังแล้วแต่ไม่ได้ฉาบปูน คนงานทำงานกันแข็งขัน ที่ศาลาเล็กริมบึง เสด็จประทับอยู่ที่ชุดสนาม คุณสอางค์ มาลา วรรณา จัดครื่องสุธารส คุณชายเล็กเดินเหงื่อท่วม ยิ้มเผล่มา เสด็จทรงส่งซับพระพักตร์ให้ คุณชายเล็กเอางานรับมา เสด็จทรงชี้ให้นั่งตรงข้าม
“เป็นพระกรุณาพะยะค่ะ”
“นี่....ตารองไม่มาดูเลยใช่ไหมนี่ อะไร บ้านตัวเองแท้ๆ” เสด็จคล้ายทรงมีความในพระทัยอย่างหนึ่ง
คุณสอางค์ร้อนใจ “คงงานยุ่งน่ะเพคะ”
“ฉันให้เธออยู่แทนดีกว่า ตารองไม่ต้องอยู่แล้ว”
คุณสอางค์สะดุ้ง มาลา วรรณาคิกคัก คุณสอางค์ถลึงตา
คุณชายเล็กทำคอหด “โธ่....เกล้าไม่อาจเอื้อมแย่งของพี่รองหรอกพะย่ะค่ะ”
“ก็ดูเหมือนว่าเขาจะสละทิ้งแล้วนี่”
“โธ่ อย่ากริ้วพี่รองเลยพะย่ะค่ะ”
“เฮ้อ....ถ้าเจ้ารองเขามาเช้าถึงเย็นถึงศรีจิตราบ่อยๆ เหมือนแก ก็คงจะรักหมดใจได้เหมือนกัน” คุณชายเล็กหลบสายพระเนตร คุณสอางค์ มาลา วรรณามองหน้ากันงงๆ ไม่เข้าใจที่เสด็จตรัส “แล้วเรื่องพี่ชายเธอกับหญิงก้อยจะเอายังไงกันแน่ ฉันเห็นแล้วนะ ข่าวเดทกับแม่ก้อยไม่เว้นแต่ละคืนน่ะ”
“เกล้าก็ไม่เข้าใจพี่รองเหมือนกันพะย่ะค่ะ”
เสด็จมองเลยไปที่บริเวณก่อสร้าง เห็นคุณชายรองและคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินจูงมือกันอยู่บริเวณก่อสร้าง
“นั่นใครน่ะ ทำผมเป็นช่อเป็นชั้นมาเชียว”
“ว้าย คุณหญิงก้อยเพคะ” ทุกคนตะลึง
บริเวณก่อสร้าง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินควงคุณชายรองดูบริเวณเรือนหอที่ทำเป็นซุ้มประตูโค้งทางเข้า
“ออกแบบเป็นสโตล์ยุโรปคลาสสิคแบบนี้ ต้องสวยมากนะคะคุณรอง แหม...อยากเข้ามาอยู่เร็วๆ จัง”
“ที่จริงนายเล็กเป็นคนเลือกแบบน่ะครับ ผมไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ผมคงต้องลงมาดูเองแล้ว”
“เพราะหญิงใช่ไหมคะ”
“ครับ เพราะหญิงคนเดียว”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มให้คุณชายรอง คุณชายรองยิ้มหวานรับ เสด็จ คุณชายเล็ก คุณสอางค์ มาลา วรรณาเข้ามาเบื้องหลัง
“ทำอะไรกันอยู่เหรอ” เสด็จรับสั่งถาม ทั้งสองหันมา คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงไม่สะทกสะท้าน รีบไหว้เสด็จเช่นเดียวกับคุณชายรอง “ถามว่ามาทำอะไรกันอยู่”
“เออ....เกล้าพาหญิงก้อยมาดูเรือนหอพะย่ะค่ะ” ทุกคนอึดอัด ไม่คิดว่าคุณชายรองจะกล้าขนาดนี้
“เธอถือวิสาสะอะไร มาดูเรือนหอ”
“เออ เกล้าขอประทานอภัยที่ไม่ได้ขอประทานอนุญาตเด็จป้าก่อน”
“เธอพาหญิงก้อยมาดูเรือนหอแบบนี้ หมายความว่า....เธอกำลังบอกฉันว่า นี่คือเรือนหอของเธอสองคนงั้นสิ”
คุณชายรองอึกอักพูดไม่ออก คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงพูดแทน “ก็ควรจะเป็นของเราสองคนซีเพคะ ในเมื่อคุณรองตัดสินใจแล้วว่าจะแต่งงานกับหญิง”
เสด็จมองคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหัวจรดเท้า “อ้อ.....เธอไตร่ตรองดีแล้วเหรอกิตติ”
“เกล้า เออ”
“ไม่คิดจะปรึกษาฉันสักคำ” เสด็จเสียงกร้าว “ว่ายังไงตอบมา”
คุณชายรองก้มหน้านิ่ง
“คุณรองจะอึกอักอยู่ทำไมคะ ทูลเด็จป้าไปซีคะว่าเราจะแต่งงานกันแน่นอนแล้ว”
“เมื่อไหร่”
“ยังไม่ได้กำหนดวันเวลาพะย่ะค่ะ”
“แต่คงเร็วๆ นี้แหละเพคะ”
“กิตติ มาคุยกับฉันส่วนตัว” เสด็จดำเนินแยกไปริมบึงบัว ทุกคนมองตามอย่างสยองใจ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเชิดใส่คุณสอางค์
“กล้ามากนะหญิงก้อย เข้ามาดูเรือนหอทั้ง ๆ ที่เธอไม่มีสิทธิ์สักนิด” คุณชายเล็กต่อว่า
“นายเล็ก ฉันคือคนรักของคุณรอง ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์”
คุณสอางค์ไม่พอใจ “ถือวิสาสะเข้ามา ขอประทานพระอนุญาตก่อนรึก็เปล่า”
“คุณข้าหลวงคะ ปรกติหญิงก็เข้านอกออกในวังวุฒิเวสม์อยู่บ่อยๆ ไม่เห็นต้องขออนุญาตใคร”
“ค่ะ ถ้านั่นมันที่ตำหนักเล็ก ที่คุณหญิงจะมาพลอดรักกับคุณรองในที่ลับตาหรือในที่แจ้งยังไงก็ได้ แต่นี่มันเรือนหอค่ะ เรือนหอที่ทรงสร้างขึ้นไว้สำหรับคุณรองและศรีจิตรา ไม่ใช่คนอื่น”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มหน้าเชิด ไม่เกรงกลัว คุณชายรองเดินกลับมาลำพัง ท่าทีสลดอย่างเห็นได้ชัด เสด็จดูกริ้ว ประทับอยู่ริมบึงไม่กลับมาด้วย “หญิงครับ เรากลับก่อนเถอะ”
“อะไรนะคะคุณรอง”
“กลับเถอะครับ”
“ควรกลับได้แล้ว เด็จป้ากริ้วขึ้นมาจะลำบากกันหมด” คุณชายเล็กเน้น
“ก็ได้ค่ะ” ทั้งสองตรงไปหาเสด็จที่ริมบึง
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตามคุณชายรองมาที่ที่ประทับ พระพักตร์เสด็จเครียดอยู่ คุณชายรอง คุณสอางค์ มาลา วรรณาตามมาห่าง ๆ “กระหม่อมทูลลา”
“หม่อมฉันทูลลาเพคะ”
“จำไว้นะ กิตติราชนรินทร์ เรือนหอนี้ฉันสร้างไว้ให้เธอกับคู่ครองที่เหมาะสมเท่านั้น”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหน้าเชิดขึ้น “หญิงคือคู่ครองของคุณรองนะเพคะ เด็จป้าทรงวินิจฉัยว่าหญิงไม่เหมาะสมอย่างไรหรือเพคะ”
ทุกคนอ้าปากค้างในความบังอาจของคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง คุณชายรองติง “หญิงก้อย”
เสด็จหันมาช้าๆ “กล้ามากนะหญิงที่ถามในสิ่งที่ที่เธอไม่ควรถาม”
“หม่อมฉันต้องการความยุติธรรมเพคะ”
“ได้ ความยุติธรรมก็คือเรือนหอนี้แรกเริ่มฉันดำริให้สร้างขึ้นเพื่อชายรองและศรีจิตรา ไม่ใช่ให้ใครมาอยู่ก็ได้ตามอำเภอใจ กิตติราชนรินทร์”
“พะยะค่ะ”
“ฉันให้เวลาเธอสามวัน ไตร่ตรองให้ถ้วนถี่ แล้วมาให้คำตอบฉันอีกครั้ง”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงสวนขึ้นทันควัน “แต่หม่อมฉันคิดว่า คำตอบของคุณรองคงเหมือนเดิมเพคะ” ทุกคนตะลึงงัน
เสด็จรับสั่งไล่ “หมดธุระเธอแล้ว กลับไปได้ ไป ไปให้พ้นหน้าฉันได้แล้ว ทุกคน”
“เพคะ ชายรองรีบกลับไปเลยนะ ทุกคนไป” คุณสอางค์รีบพยักหน้าให้ทุกคนออกไปโดยเร็ว
คุณชายรองรีบพาคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงออกไป คุณชายเล็กมองตามพี่ชายอย่างโกรธเต็มที เสด็จยังทอดเนตรไปยังบึงบัว ทอดถอนพระทัย
ห้องโถงตำหนักเล็ก คุณชายเล็กเดินหัวเสียเข้ามา จรวยทำหน้าเศร้าอยู่ต่อหน้าหม่อมอำพัน คุณชายโต นมย้อย น้อม เจียม “เมื่อวานรวยเดินผ่านไปทางเรือนหอ เขาก็พูดลอยลมมาให้ได้ยินว่า...ต่อไปเขาจะกั้นรั้ว ไม่ให้คนนอกมาเดินในที่ต้องห้ามของเขา”
คุณชายเล็กหยุดฟัง ที่หัวเสียอยู่แล้วยิ่งกำเริบหนัก
นมย้อยท้วง “เอ๊ะ แล้วเธอไปทำอะไรแถวนั้น”
แม่น้อมสงสัย “นั่นซีคะ ไปบ๊อยบ่อย”
จรวยอึกอัก หม่อมอำพันขมวดคิ้วจ้องเขม็ง คุณชายโตเม้มปาก นมย้อยจับผิด จรวยคิดถึงตอนที่เจอศรีจิตรามา
ก่อนหน้านี้ที่ศาลาเล็กเรือนหอ ศรีจิตรา มาลา วรรณา เห็นตาตุ้ม ศรีจิตราเข้ามาอุ้มจากมือของจรวย จรวยมองหมั่นไส้
“ไงคะ หลานน้าศรี ธุก่อนค่ะ ธุก่อน”
“คุณตุ้ม น่ารักน่าชัง”
“หล่อเหมือนคุณชายโตเลยค่ะ หม่อมหลวงตุ้มของน้า”
ห้องโถงตำหนักเล็ก จรวยตื่นจากภวังค์ แล้วคิดเรื่องโกหกได้ “ก็....รวยพาตาตุ้มไปหัดเดินน่ะซีคะ พอตาตุ้มเดินเข้าไปในเขตเขา นังสองพี่เลี้ยงนั่นก็เรียกตาตุ้มว่า “ตาตุ้ม” บ้าง “นายตุ้ม” “เจ้าตุ้ม” บ้าง”
จรวยปั้นเรื่องว่า ศรีจิตรา มาลา วรรณาทำหน้าตาเป็นนางร้าย ทั้งสามแต่งหน้าเข้มกว่าเดิมเท่าหนึ่ง หน้าอกหน้าใจศรีจิตราเหมือนจะใหญ่ขึ้นเท่าหนึ่งเช่นกัน ศรีจิตรายืนโพส ชุดแหวกต้นขา มองตาตุ้มอย่างหมั่นไส้แบบโอเว่อร์แอ็ค จรวยแต่งหน้าอ่อนทันที ทำหน้าเป็นนางบุญ
ศรีจิตราทำท่ารังเกียจ “เจ้าตุ้ม ยี้ ขี้มูกกรังเชียว”
จรวยถาม “วันนี้ไม่อุ้มหรือคะ”
“จะให้ฉันอุ้มลูกของเธอ ฮ่ะฮ่ะ ไม่หรอกย่ะ กลัวขี้มูกขี้ลายมาเปื้อนเสื้อฉัน”
มาลาเสริม “อุ้มไม่ลงหรอก เดี๋ยวฉี่เดี๋ยวอึ โสโครก”
วรรณาเย้ยหยัน “อุ้มลูกคนงานยังจะดีเสียกว่า อุ้ม “ไอ้ตุ้ม” ของหล่อน”
จรวยน้ำตารื้นแบบนางเอก “รวยขอเถอะนะคะ จะดูถูกรวยยังไงก็ได้ แต่อย่าดูถูกลูกของรวยเลย กรุณาอย่าเรียกว่านายตุ้ม เจ้าตุ้ม หรือไอ้ตุ้มได้ไหมคะ”
ศรีจิตราไม่พอใจ “ทำไม ทำไมฉันจะเรียกไม่ได้”
วรรณากระทำแทกเสียงใส่ “แล้วต้องให้เรียกยังไงยะ”
“ลูกตุ้มเป็นหม่อมหลวง ลูกชายหม่อมราชวงศ์ พวกคุณสมควรจะเรียกว่า “คุณตุ้ม” ถึงจะถูก”
ศรีจิตรา มาลา วรรณาหัวเราะไพร่ออกมาพร้อมกัน ศรีจิตราลอยหน้า “ลูกหล่อนเป็นแค่ “ลูกบ่าว” เรียกแค่นี้ก็ดีถมถืดไปแล้ว ฉันไม่เรียก “ไอ้ตุ้ม” ทุกคำนับว่าเป็นบุญแล้วล่ะ”
มาลาแดกดัน “ลูกนังขี้ข้าก้นครัว แค่นจะมาเรียก “คุณ” เชอะ”
วรรณาเยาะเย้ย “คุณน่ะ เขาเรียกลูกเมียคุณหญิง เมียหม่อมราชวงศ์หญิงหรือเทียบเท่า มียศฐาบรรดาศักดิ์ ไม่ใช่เมียหรือสะใภ้ “ไพร่” อย่างหล่อน” ทั้งสามหัวเราะร่า
จรวยน้ำตาแตก อุ้มตาตุ้มแยกออกมา “ไม่เป็นไรนะลูก ไม่เป็นไร”
ห้องโถงตำหนักเล็ก จรวยน้ำตาร่วงแบบนางเอก นมย้อย แม่น้อม เจียมไม่อยากเชื่อ หม่อมอำพันพยักหน้าเหมือนเห็นด้วย แต่.... “ก็จริงนี่ยะ ก็ “ลูกบ่าว” จริงๆ เขาก็เรียกกันมายังงี้”
จรวยชะงัก คุณชายโตโพล่งออกมา “แต่หม่อมแม่ครับ นี่มันดูถูกกันเกินไปแล้ว”
จรวยทำเป็นพูด “ดีแล้วล่ะค่ะที่คุณรองกลับไปคืนดีกับคุณหญิงก้อย ไม่อย่างนั้นเราจะได้สะใภ้ที่กดหัวพวกเราทุกคน”
คุณชายโตไม่พอใจ “ต้องเรียกมาอบรมแล้วล่ะครับหม่อม”
“ไม่ต้องเรียกใครมาอบรมหรอกครับพี่โต คนที่ต้องอบรมคือเมียพี่” ทุกคนหันมามองคุณชายเล็ก
“นายเล็ก แกว่าอะไรของแก”
“เที่ยวยุแยงไปทั่ว นี่คงรับใช้หญิงก้อยมาล่ะซี ถึงมาใส่ไคล้คุณศรี”
“คุณเล็ก รวยเปล่านะคะ”
“อย่านึกว่าฉันไม่รู้ ที่เธอทำตัวเป็นหนอนบ่อนไส้ เพราะรับคำสั่งยายก้อยมา”
“จริงเหรอจรวย”
“ไม่จริงนะคะ”
“เพราะเมื่อกี้ยายก้อยเพิ่งก่อศึกใหญ่ ท้าทายเด็จป้า ตีฝีปากกับท่านอย่างไม่เกรงพระทัย นึกเอาแต่ได้ว่าเรือนหอเป็นของตัว” ทุกคนอุทาน
หม่อมอำพันตระหนก “ว้าย.....ยายก้อยมันกล้าขนาดนั้นเชียว”
“ครับ แล้วทางนี้ก็มายุแยงให้เกิดศึกขึ้นอีก ระวังเถอะครับภัยจะมาถึงตัว ที่หม่อมกลัวว่าจะถูกเฉดหัวจนหมดตำหนัก มันคงจะเป็นจริงอยู่รอมร่อแล้ว” คุณชายเล็กกลับขึ้นชั้นบน
“นังจรวย แกเป็นขี้ข้านังหญิงก้อยจริง ๆ เหรอ”
“ดิฉันเปล่านะคะ”
“หม่อมครับ ถ้าถูกเฉดหัวจริง เราจะไปอยู่ไหน ต้องไปเช่าบ้านเขาอยู่เหรอครับ”
“โถ....จะไปเช่าเขาอยู่ เงินเดือนแกน่ะกี่อัฐพัส ลูกเมียก็เป็นห่วงคล้องคออยู่อย่างนี้” หม่อมอำพันลุกขึ้นสะบัดไปทันที
“ใจเย็นเถอะค่ะคุณโต แต่ถ้าเรื่องที่คุณเล็กพูดเป็นความจริง” นมย้อยมองจรวยอย่างหมั่นไส้เต็มที “ต้องอบรมคนของเราขนานใหญ่เชียวล่ะค่ะ” นมย้อย เจียม แม่น้อมออกไป จรวยทำท่าจะร้องไห้ ไม่กล้าสบตาผัว
“ต่อไปนี้ไม่ต้องเอาเรื่องตำหนักใหญ่มาเล่าอีกแล้วนะ แล้วถ้าเธอทำตัวเป็นบ่างตามคำสั่งหญิงก้อยล่ะก็ ฉันจะหย่าจากเธอให้รู้แล้วรู้รอดไป”
“ว้าย คุณโต ไม่นะคะ” คุณชายโตออกไป จรวยน้ำตาร่วงเผาะๆ คราวนี้ของจริง
วังรัชนีกุล ท่านจันทร์ประทับยืนอยู่กลางห้อง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนั่งเชิดบนโซฟา หม่อมวาณียืนเกาะเก้าอี้ข้างลูกสาวคนโปรด ศศิรัชนียืนอยู่ใกล้เคาน์เตอร์บาร์ รื่น โรยอกสั่นขวัญหนีอยู่ที่พื้น
“นี่เธอจะก่อเรื่องไปถึงไหน ไปตีฝีปากกับเสด็จพี่ จนต้องทรงโทรมารายงานฉัน”
หม่อมวาณีตกใจ “ตายจริง ไปตีฝีปากกับเสด็จท่านเรื่องอะไรลูก”
อ่านละคร สะใภ้จ้าว ตอนที่ 19/4 วันที่ 7 พ.ย. 58
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว บทประพันธ์โดยรจนา
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว บทโทรทัศน์โดย วุสิทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว กำกับการแสดงโดย ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ผลิตโดย บริษัท บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว แนวโรแมนติก-คอมเมดี
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.20 น.
ติดตามชมละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว นักแสดงนำ ธนวรรธน์ วรรธนะภูติ,พิจักขณา วงศารัตนศิลป์
ที่มา ไทยรัฐ
