อ่านละคร สะใภ้จ้าว ตอนที่ 21/5 วันที่ 10 พ.ย. 58
“ยินดีครับ” อัศนีย์จะแนะนำสาลิน แต่คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงก้าวแทรกเข้ามา วิรงรอง จิตตินอ้าปากค้าง สาลินโดนชนเซมาทางจิตริณี “อ้อ นี่คุณหญิงเทพีเพ็ญแสง รัชนีกุลครับ ท่านรัฐมนตรี”
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงไม่ไหว้ ท่านรัฐมนตรีอึ้งไปนิดก็ทำใจได้ โสภาพรรรณมองคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงพูดอ่อนหวาน “ได้ยินเรื่องคุณหญิงมาตั้งนาน ไม่เคยเจอตัวซักที”
“เรื่องอะไรหรือคะ”
“ก็เรื่องคุณหญิงเลิกกะคุณอัศนีย์น่ะค่ะ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชะงัก มองหน้าโสภาพรรณ โสภาพรรณยิ้มอ่อนหวานจริงใจ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มตอบไม่สนิทนัก วิรงรองสบตาจิตติน จิตริณีสบตาสาลิน 2 นางปิดปากแอบหัวเราะกัน
อ่านละครออนไลน์
ห้องทำงานอัศนีย์ อัศนีย์เดินนำพาวิรงรอง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสง จิตตินเข้ามาในห้อง “นี่ครับห้องทำงานผม นี่โต๊ะผม ส่วนนั่นโต๊ะทำงานคุณสาลิน” อัศนีย์เอามือเท้าโต๊ะทำงานใหญ่ มีเก้าอี้พนักสูงหรูหรา แล้วผายมือไปที่ โต๊ะขนาดกลางแต่หรูหราไม่แพ้กัน
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเบ้ปาก กรายมือไปที่เก้าอี้นอนตัวหนึ่ง “ตาย.....คิดว่าตรงนี้ซะอีก”
จิตตินหัวเราะ วิรงรองกลับรู้สึกว่าแรงไป ขมวดคิ้ว
“เอาล่ะได้เวลาแล้ว อยู่กันพร้อมหน้า ฉันอยากจะถามเรื่องสร้อยเพชรประดับมุก” อัศนีย์ วิรงรอง จิตตินมองหน้ากัน “คุณรองบอกฉันว่าเขาไม่ใช่คนที่ส่งสร้อยมาให้ ถ้าอย่างนั้นมันต้องมีมือดีที่คิดจะแกล้งฉัน รู้ไหมว่าใคร พวกเธอทั้งสามรึเปล่า”
อัศนีย์ วิรงรอง จิตตินมองหน้ากัน และราวกับนัดกันไว้ ปฏิเสธออกมาพร้อมกัน “ไม่รู้เรื่องครับ / หญิงมาถามอะไรเราล่ะจ๊ะ / คนที่น่าจะรู้ก็คือไอ้คุณชายนั่นแหละ”
อัศนีย์ปัด “หรือไม่ก็อาจจะคนที่คุณหญิงไม่ชอบหน้ามากๆ หรือไม่ชอบคุณหญิงมาก ๆ”
จิตตินต่อ “เช่น คุณสาลินนั่นไง”
อัศนีย์มองจิตตินอย่างปรามๆ “สาลินคงไม่มีปัญญาส่งของราคาแพงขนาดนั้นหรอก”
จิตตินกลั้นหัวเราะ “เออ จริง ของมันแพงมากเลยนะ”
“หรืออาจจะร่วมมือกันหลายคน” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเปรย
วิรงรองอาสา “ถูกต้องเลย งานนี้คงทำกันเป็นทีม ฉันจะช่วยสืบให้นะหญิง”
“ขอบใจนะติ่ง” จิตตินเดินไปที่ผนังยาวเหยียดด้านหนึ่ง ที่มีม่านยาวจรดพื้นทั้งผนัง แล้วจับสายรูดม่าน “เอ๊ะ ด้านนี้อะไร หน้าต่างดูวิวเหรอ”
อัศนีย์โบกมือร้องห้าม “เฮ้ย อย่า” แต่ไม่ทันม่านหนาหนักเปิดออกเผยให้เห็นผนังกระจกที่มองทะลุไปอีกด้าน เห็นห้องเล็กพิเศษ บรรดาแดนเซอร์หญิงกำลังแต่งตัววูบวับ ประดับขนนก นั่งเรียงรายแต่งหน้าหน้ากระจก ทุกคนมองกันอย่างแปลกใจ อัศนีย์รีบกลบเกลื่อนทำปรกติ
วิรงรองอุทาน “นี่อะไรกันอาร์นี่” มีนางแดนเซอร์นางหนึ่งลุกขึ้นหันมาบิดตัวมองซ้ายมองขวา ตาจ้องตรงมา แล้วเข้ามาเอามือกดขนตาปลอมให้แน่น ต่อหน้าทุกคน
“แปลว่าทางโน้นไม่เห็นเราหรือคะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงรู้ทันที
“เขาเรียกว่าวันเวย์มิเร่อร์ มองได้จากด้านเรา แต่ทางโน้นจะเป็นกระจกเงา”
วิรงรองตกใจ “คุณจะเป็นปีบปิ้งทอม แอบดูสาว ๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าหรือ”
อัศนีย์คิดคำแก้ตัวอึดใจหนึ่งรูดม่านออกเพิ่ม เห็นห้องอีกห้อง “โธ่ อีกห้องนึงก็ห้องแต่งตัวผู้ชาย พวกคุณไม่เห็นหรือ” อีกห้องมีแดนเซอร์ชาย เปลือยอกเห็นกล้ามฮึกเหิม 2-3 คนนั่งคุยกัน วิรงรองถลาไปเกาะกระจก เห็นเตียงนอนอยู่กลางห้อง
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงอยากรู้ “ตกลงผนังกระจกนี่มีไว้เพื่อ”
“ก็เพื่อสอดส่องดูแลน่ะซีฮะ ผมก็เหมือนพระเจ้า สอดส่องดูแลทุกชีวิตที่ทำงานกับผม”
จิตตินเข้ามากระซิบอัศนีย์ “ห้องแต่งตัวชายนี่ยังไงวะ ทำไมมีเตียงนอนอยู่กลางห้องด้วย”
“แกอย่าถามให้มากเรื่องน่า”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงครุ่นคิดบางอย่าง
บรรยากาศไนท์คลับดูหรูหราราคาแพง ในฟลอร์บรรดาแขกไฮโซไซตี้กำลังเต้นรำกัน ที่โต๊ะรอบ ๆ มีแขกนั่งกันเต็ม ที่โต๊ะวีไอพีท่านรัฐมนตรีกับโสภาพรรณอยู่กับ อัศนีย์ สาลิน จิตริณีพูดคุยต้อนรับแคล่วคล่อง จิตตินถ่ายรูปตามปรกติ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์อยู่ในมุมปลอดคน มองบริกรกำลังรอเสิร์ฟเครื่องดื่ม รับเครื่องดื่มมาสองแก้ว
“เดี๋ยวก่อน สองแก้วนี่เสิร์ฟใคร”
“คุณสาลินกับคุณจิตริณีครับ”
“แก้วไหนของสาลิน”
“น้ำส้มครับ เธอไม่ดื่มแอลกอฮอลล์”
“อย่าพูดไปนะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหยิบยานอนหลับมา2 แคปซูลดึงออก เทผงยาใส่แก้วใบหนึ่งพร้อมกับดึงดอกไม้โยนทิ้งไป
บริกรตกใจ “เอ้อ นี่อะไรครับ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหยิบแบงค์ร้อยมาหลายใบ “นี่คือเงินที่เธอจะได้ไง แค่ทำตามที่ฉันบอก”
บริกรนิ่งอึ้ง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงพับเงินเอาสอดอกเสื้อให้ บริกรรับคำแล้วเอาเครื่องดื่มตรงไปเสิร์ฟทันที คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองอยู่ เห็นสาลินรับแก้วน้ำส้มมาแล้วดื่ม คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มสะใจ
สาลินเดินไปห้องน้ำ แล้วเกิดอาการเซ ตาพร่าพรายไปหมด สาลินเห็นคนเดินผ่านไปมา พร่ามัว แว่บหนึ่งสาลินเหมือนเห็นคุณชายรองยืนมองจ้องมาท่ามกลางผู้คน “คุณชาย มาด้วยเหรอคะ” สาลินกะพริบตา มองไปอีกที ไม่เห็นใครแล้ว “ตาฝาดเหรอ เอ ทำไมมันหนักหัวจัง คุณจินนี่อยู่ไหน พาฉันไปห้องน้ำที” สาลินเซไปนั่งที่เก้าอี้หน้าห้องน้ำ
อีกมุมของคลับ จิตริณีและอัศนีย์เดินมาด้วยกัน จิตริณีพูดแดกดัน “ดีใจด้วยนะ อาร์นี่ ทั้งงานทั้งความรัก”
“ถ้าไม่มีคำแนะนำของคุณ ก็ไม่มีคืนนี้”
“คำแนะนำเรื่องไนท์คลับน่ะหรือ”
“คำแนะนำเรื่องเพชร และช่อดอกไม้นั่นต่างหาก”
จิตริณีโกรธวูบขึ้น “คุณหลอกถามฉัน ทำให้ฉันเข้าใจผิดว่าคุณกำลังคืนดีคุณหญิง ไม่นึกว่าคุณจะเล่นเกมสกปรกยิ่งกว่านั้น หลอกคุณหญิงกับคุณชายกิตติ เพื่อจะคว้าสาลินมาเป็นของคุณเอง”
“ยังไงผมก็ต้องขอบคุณคุณอยู่ดี เพราะแผนนี้สำเร็จอย่างน่าประทับใจ สมปรารถนากันทุกฝ่าย”
“ยกเว้นฉัน คุณทรยศต่อความเป็นเพื่อนของเรา ต่อความหวังดีของฉัน”
“ไม่เอาน่าจินนี่ ผมไม่ได้ทรยศ ยังไงคุณก็เป็นเพื่อนแสนดีที่สุดของผม”
อัศนีย์พลันยกมือจิตริณีมาจุมพิศอ้อยอิ่ง จิตริณีหมดความวูบวาบใด ๆ อีกต่อไป มองอัศนีย์อย่างสมเพช จังหวะนี้ ไนเจลเดินเข้ามามองอย่างหึงหวง หน้าแดงเพราะดื่มเข้าไปเยอะ ตรงเข้ามาทันทีดึงจิตริณีออกมา
“ว้าย....บอส คุณมาได้ยังไงกัน”
“ไม่ยากหรอก ผมมากับแขกวีไอพีของมิสเตอร์แอส”
“ใคร?”
“เดี๋ยวคุณก็รู้เอง เชิญทางนี้หน่อยจินนี่” ไนเจลลากข้อมือจิตริณีไป อัศนีย์มองตามอย่างหัวเสีย
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเข้ามาสีหน้าร้อนรน “อาร์นี่ เธอมาดูสาลินหน่อย ท่าทางจะไม่สบาย” อัศนีย์ตาม คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงไป
มุมแถวห้องน้ำ อัศนีย์เข้ามาประคองสาลินที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตามมา
“ลินซี่ เป็นอะไรครับ”
“ไม่รู้ ฉันมึนหัว คุณจินนี่อยู่ที่ไหน”
“เอ....ไม่ทราบเหมือนกัน”
“โอย...พาฉันกลับบ้านที” พูดได้เท่านั้น สาลินก็หมดสติแน่นิ่งไป อัศนีย์กอดไว้
“เฮ้อ ไหนว่าเด็กดีไง ออกงานครั้งแรกก็เมาเสียแล้ว มา....ฉันช่วยไปนอนพัก”
อัศนีย์พยักหน้า คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงช่วยประคอง สาลินไปด้วยกัน คุณชายรองเข้ามามองเหตุการณ์ทั้งหมด
ห้องสำราญ อัศนีย์ประคองสาลินมาด้วยมาดพระเอกตรงไปที่เตียง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินตามมา อัศนีย์วางสาลินลงบนเตียง แล้วร้องอุทานเซถอยหลังไปนั่งโครมบนเก้าอี้ หน้านิ่ว เอามือกดหลังไว้
“คุณเป็นอะไร”
“หลังผมน่ะซี กำเริบขึ้นมาอีกแล้ว”
“แหม....หมดความเป็นพระเอกกัน เดี๋ยวฉันจะไปตามเมดมาให้” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงออกไปปิดประตูลง ก่อนออกมองอย่างลุ้น
มุมหนึ่งของคลับ ไนเจลกรอกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว จิตริณีนิ่วหน้า บริกรเอาแก้วใหม่มาให้ ไนเจลกินรวดเดียวอีก “จะต้องให้บอกอีกกี่ครั้ง ฉันมาเป็นกันชนให้ลินซี่”
“เป็นกันชน ม่ายเข้าจายแปลว่าอาราย แปลว่า “บังหน้า” รึเปล่า ที่คุณพาลินซี่มาเพื่อบังหน้า ไม่ให้ใครสงสัยว่าคุณจะ Seduce มิสเตอร์ Ass เสียเอง”
“บอส คุณกำลังดูถูกฉันนะ”
“ใช่ ผมดูถูกคุณ เพราะคุณดูราคาถูกมาก ยิ่งตอนที่คุณให้เขาดม”
“หา ดมอะไร”
“ดมมือ”
“จูบค่ะ จูบมือ หรือเรียกให้เพราะว่าจุมพิต”
“น่านแหละเหมือนกัน ต่อไปคุณคงให้เขาดมทั้งตัว”
“หยาบคาย”
“ผมทำได้ดีกว่าดมซะอีก ผมจะไม่แค่ดมมือ แต่จะ....” ขาดคำไนเจลก็ดึงจิตริณีเข้ากอด ก้มลงจูบแนบแน่น จิตริณีตะลึงนิ่งไป ไนเจลถอนริมฝีปากออกพบว่า จิตริณีหลับตานิ่ง แต่หน้ายังแหงนเงย “จินนี่ ไม่ขัดขืนหรอกเหรอ”
จิตริณีเสียงระทวย “ไม่ค่ะ อุ๊ย” จิตริณีสะดุ้งเฮือก รู้สึกตัว อายที่เผลอตัวมากกว่าถูกจูบ “คุณดมฉัน เอ๊ย....คุณจูบฉัน คุณล่วงเกินฉัน” จิตริณีตบหน้าไนเจลเพียะ ไนเจลกุมแก้ม จิตริณีแกล้งทำโกรธตาวาว
ไนเจลได้สติ “ผมขอโทษ”
“ฉันไม่รับคำขอโทษจากคุณ” จิตริณีสะบัดไป ไนเจลรีบตาม
สาลินนอนสลบไสลอยู่บนเตียง อัศนีย์นั่งอยู่ข้างเตียงมองมา “ในที่สุดคุณก็เป็นของผมจนได้” อัศนีย์จัดไรผมของสาลินให้เป็นระเบียบ ดวงหน้ายิ่งดูกระจ่างขึ้น
ในห้องทำงานอัศนีย์ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเข้ามาพร้อมจิตติน ถือกล้องเข้ามาด้วยไฟในห้องดิมลง “มีอะไรให้ผมช่วยครับคุณหญิง” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงไม่ตอบ ตรงไปกระชากม่านออก เห็นห้องสำราญ อัศนีย์กำลังนั่งอยู่ข้างเตียงมองสาลินอยู่ “เฮ้ย ไอ้อาร์นี่มันจะทำอะไรของมัน”
“รีบถ่ายไว้เถอะ”
“ไม่ดีมังครับคุณหญิง”
“ถ่ายไปเถอะน่า อาร์นี่คงต้องการรูปพวกนี้ไว้เป็นที่ระลึก” จิตตินยอมถ่ายอย่างเสียไม่ได้
“สวยจริงๆ แต่....ผมไม่ควรฉวยโอกาสกับคุณ” อัศนีย์ลุกพรวดขึ้น แล้วยืนนิ่งเพราะเจ็บแปลบที่สันหลัง
ห้องทำงานอัศนีย์ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงผิดคาด จิตตินชะงัก
อัศนีย์ยืดกายตรงแล้วแหกปากร้องเอามือกุมหลัง แล้วเซกลับไปข้างเตียง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงขมวดคิ้ว เห็นอัศนีย์เอนลงไปใกล้หน้าสาลิน คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มสาสมใจ จิตตินถ่ายรูปรัวชัตเตอร์ ประตูห้องสำราญเปิดออก เห็นอัศนีย์เอนกายโน้มตัวเหมือนจูบสาลิน คนนั้นก้าวพรวดไปถึงเตียง
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชะงัก “คุณรอง”
จิตตินหยุดถ่าย “เฮ้ย มาได้ยังไง” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเอาหน้าแนบไปที่กระจก
คุณชายรองคว้าไหล่อัศนีย์ อัศนีย์ยิ้ม “คุณชายมาพอดี ช่วยดึงผมขึ้นที” คุณชายรองงงไปนิดหนึ่ง กระชากอัศนีย์ขึ้น เสียงกระดูกหลังดังกร๊อบ อัศนีย์ร้องโหยหวน “อ๊าก.....” อัศนีย์มองดูคุณชายรอง คุณชายรองมองอย่างเอาเรื่อง กำหมัดแน่น อัศนีย์นึกออกโบกมือว่อน “เฮ้ย! คุณชาย ไม่ใช่นะ”
“ไม่ใช่แล้วคืออะไร ไอ้ฉวยโอกาส” คุณชายรองต่อยโครมเข้าเต็มหน้าอัศนีย์ อัศนีย์หมุนคว้างเข้ามาหากระจก ปากบดเบียดกับกระจก คล้ายประกบบดปากคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงผงะออก อัศนีย์หมุนตัวกลับมาเซซัง คุณชายรองย่างสามขุมเข้ามา
อัศนีย์ถอนใจ “โอเค จัดมาให้จบ ๆ ไป”
คุณชายรองต่อยโครมเข้าปลายคาง อัศนีย์เซไปด้านหลัง บั้นเอวกระแทกโครมกับโต๊ะ อัศนีย์ร้องโหยหวนทรุดลงนั่งแปะสิ้นสติวูบไป คุณชายรองเข้าไปหาสาลิน นั่งลงหมิ่นๆ มองดู สาลินยังคงหลับตา ปากแย้มยิ้ม คุณชายรองมองดู “คุณมาจริง ๆ ด้วย เอ หรือว่าฉันฝันไป” คุณชายรองยิ้มนิด ๆ ก้มลงตวัดอุ้มสาลินขึ้น พาออกจากห้อง
จิตตินวิ่งออกจากห้องทำงานอัศนีย์ทันที คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงขัดใจ จิตตินวิ่งเข้ามาในห้องสำราญประคองร่าง อัศนีย์ขึ้น “เฮ้ย เป็นยังไงบ้าง”
อัศนีย์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น “ไอ้จิต หายปวดหลังแล้วว่ะ”
“ไอ้คุณชายพาสาลินออกไปแล้ว ให้ยามจับตัวไว้ไหม”
“จับซีวะ แกประคองฉันออกไปก่อน” จิตตินประคองเพื่อนออกจากห้อง
โต๊ะวีไอพี ไนเจลยังทะเลาะกับจิตริณีต่อเนื่อง วิรงรองยังนั่งอยู่กับท่านรัฐมนตรีและโสภาพรรณ
“มิสเตอร์ไนเจล คุณเมามาก เกรงใจแขกเหรื่อบ้าง”
“ไม่เกรงใจใครทั้งนั้น”
“งั้นฉันจะเลิกนับถือคุณในฐานะบอส”
“ได้ แต่ต้องนับถือผมในฐานะ “ผัว” คุณแทน”
จิตริณี วิรงรอง โสภาพรรณและแขกรอบๆ อุทานออกมาพร้อมกันทั้ง “ว้าย” และ “เฮ่ย”
จิตตินประคองอัศนีย์ออกมา “อ้าว อ้าว ฝรั่งเมาแล้วเอะอะ เรียกรปภ.มาลากมันออกไป”
“ไม่ต้องไล่ ฝรั่งไปอยู่แล้ว แต่ก่อนไป ขอชกหน้ามึงก่อน” ไนเจลชกเข้าเต็มหน้าอัศนีย์ จิตริณีร้องว้าย อัศนีย์เซชนเสาไฟล้มโครม เทียนที่ปักอยู่กระเด็นลามไปที่ผ้าม่านข้างเวทีลุกพรึบขึ้น อัศนีย์ตาค้าง โสภาพรรณตวัดดึงอัศนีย์ถอยออกมา ดูเข้มแข็งบึกบึน ปกป้องทั้งอัศนีย์และรัฐมนตรี
วิรงรองร้องกรี๊ด แขกทั้งงานปั่นป่วน โกลาหลลุกพรวด ร้องวี๊ด ๆ ผลักไส เบียดเสียด ไนเจลกอดจิตริณีไว้แนบอก แล้วดึงจิตริณีออกจากงาน
“ถังดับเพลิง เร็วซีวะ” อัศนีย์พูดได้เท่านั้นก็ทรุดเพราะหลังเดาะ “โอ๊ย....เจ็บหลังอีกแล้ว”
จิตตินมองดูหัวเราะก๊าก บริกรคว้าถังดับเพลิงมาฉีดฟูด ๆ เต็มหน้าจิตตินและวิรงรอง
วิรงรองโวยวาย “มาฉีดฉันทำไม ฉันไม่ใช่ไฟ ฉันเปียก เปียกอีกแล้ว โธ่”
ที่ริมแม่น้ำเจ้าพระยามีต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขา รถเก๋งเปิดประทุนหรูแล่นมาจอดริมน้ำ คุณชายรองลงจากรถ มามองสาลินที่ครึ่งนั่งครึ่งนอนระทวยอยู่เบาะหลัง คุณชายรองขยับเข้าไปใกล้เอานิ้วกรีดผมออกจนเห็นหน้าเปล่งปลั่ง สาลินลืมตาขึ้นช้าๆ คลี่ยิ้มให้ ดวงตาหวาน คุณชายรองงงงันไป สาลินพูดแผ่วเบา “คุณอีกแล้วหรือ”
“ฉันเอง”
“นี่ฉันฝันอีกแล้วซีนะ”
คุณชายรองกลั้นยิ้ม “ใช่มั้ง”
“ไม่รู้ทำไม ฉันต้องฝันถึงคุณบ่อยๆนะ”
“จริงหรือ”
“จริงซี ช่วงหลังๆมานี่ ฉันฝันถึงคุณบ่อยมากเลย” สาลินยังคงเคลิบเคลิ้ม คุณชายรองมองดู “ในความฝัน บางที่คุณก็เป็นเจ้าชาย บางทีคุณก็กลายเป็นอสูรร้าย”
“ส่วนเธอคือสาวงามซีนะ”
สาลินยิ้ม เชิด “ใช่ฉันคือบิวตี้” สาลินยกแขนข้างหนึ่งจับแก้มคุณชายรอง คุณชายรองอึ้ง สาลินยิ้มแป้น “ส่วนคุณคือเดอะบีสท์” สาลินคลำหน้าคุณชายรอง “อื้อ ไรหนวดคุณตำมือฉัน ทำไมฝันถึงได้มีรายละเอียดนักล่ะ”
“เพราะมันไม่ใช่ฝันไง”
สาลินหุบยิ้ม หดมือพรวดมา กระแทกคอนโซลรถปัง “โอ๊ย เจ็บ นี่ไม่ใช่ฝันจริงๆ แหละ” สาลินตาเบิกกว้าง หันมาดูคุณชายรอง แล้วมองดูรอบๆตัว แล้วดูคุณชายรองอีก จากนั้นก็กระถดถอย “แล้วคุณ แล้วฉัน ฮือ ฉันมาอยู่นี่ได้ยังไง”
“เธอโดนวางยา แล้วนายอัศนีย์ก็ฉวยโอกาสลวนลามเธอ”
สาลินเอามือคลำอกตัวเอง “ไม่จริงนะ”
คุณชายรองทำตาปริบๆ “จริงซี นายอัศนีย์กำลังจะปล้ำเธอตอนฉันโผล่เข้าไป”
“แล้วคุณทำยังไง”
“ฉันก็ต่อยหน้ามัน แล้วก็พาเธอมาที่นี่ให้ยามันหมดฤทธิ์ ก่อนจะพาเธอไปส่งบ้าน”
สาลินเลิกตกใจเปลี่ยนเป็นโกรธและอาย ยกมือปิดหน้า “แย่จังเลย”
“ไม่แย่หรอก ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นซักหน่อย”
สาลินลงจากรถแล้วเซ คุณชายรองประคองไว้
คุณชายรองพาเดินไปหน้ารถ มองไปยังแม่น้ำเบื้องหน้า
“แต่ก็ดีเหมือนกันที่เกิดเรื่องขึ้น”
“ถูกปล้ำนี่นะ”
“ไม่ได้ถูกปล้ำ แค่ถูกวางยา ฉันว่าดีตรงที่ฉันจะได้มีข้ออ้างไม่ต้องไปทำงานกับเขาไง”
“สัญญาแลกเปลี่ยนของเธอกับนายอัศนีย์น่ะจบได้แล้ว”
“คุณรู้ด้วยหรือคะ”
อ่านละคร สะใภ้จ้าว ตอนที่ 21/5 วันที่ 10 พ.ย. 58
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว บทประพันธ์โดยรจนา
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว บทโทรทัศน์โดย วุสิทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว กำกับการแสดงโดย ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ผลิตโดย บริษัท บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว แนวโรแมนติก-คอมเมดี
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.20 น.
ติดตามชมละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว นักแสดงนำ ธนวรรธน์ วรรธนะภูติ,พิจักขณา วงศารัตนศิลป์
ที่มา ไทยรัฐ
