อ่านละคร สะใภ้จ้าว ตอนที่ 21/4 วันที่ 10 พ.ย. 58
“ก็หมายถึง...คนขี้เก๊ก...ทั่วๆไปน่ะซีฮะ”สาลินหลบตาคุณชายรองที่มองอย่างรู้ทัน “เออ....ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” สาลินออกจากร้านไป
คุณชายเล็กครุ่นคิดเรื่องศรีจิตรา จริงอย่างที่สาลินว่า เสียงทักจากเบื้องหลัง “คุณชายเล็ก”
คุณชายเล็กสะดุ้งโหยงลุกขึ้น “เออ....คุณจินนี่ หวัดดีครับ”
“มาทานกับใครคะ”
“คือ....เออ...มากับเจ้าพลน่ะครับ”
“แล้วคุณพล ไปไหนล่ะคะ”
“ไป....เข้าห้องน้ำมั้งครับ”
ร้านหรู คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงทานอะไรไม่ลง มือมองสร้อยข้อมือนิ่ง คุณชายรองทานอย่างเนือยๆ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตัดสินใจพูด “เอ้อคุณรองคะ หญิงมาคิดๆ ดูแล้ว หญิงคิดว่าหญิงควรจะเสียสละ หญิงทนไม่ได้ที่คุณรองจะต้องมาอุทิศชีวิตทั้งชีวิตเพื่อหญิง”
ดวงตาคุณชายรองสว่างวูบหนึ่ง ยิ้มนิดๆ คิดถึงภาพสาลินกำลังผงะหนีไฟเข้าในอ้อมอกคุณชายรอง “ผมอุทิศชีวิต เพื่อคนที่ผมรักได้เสมอ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตาเขียวและยิ้มวิงวอน “แต่หญิงคงทำขนาดนั้นไม่ได้”
“หญิงกำลังจะบอกอะไรผมเหรอครับ”
“หญิงจะปล่อยให้คุณเป็นอิสระไงคะ”
คุณชายรองตกใจ “อะไรนะครับ นี่หมายความว่าหญิงจะเลิกกับผมงั้นเหรอ”
“ค่ะ”
“หญิงเคยบอกว่าหญิงรักผมยิ่งกว่าทุกสิ่งในโลกไง”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงโพล่งออกมา “ถ้าเป็นอย่างงั้นจริง หญิงคงไม่ทิ้งคุณรองไปแต่งกะอัศนีย์หรอกค่ะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหลุดบทที่เตรียมมา แล้วยกมือปิดปากชะงักไป
คุณชายรองนิ่งอั้นมองดูมีอาการคล้ายตะลึงตกใจ แต่ที่จริงดีใจสุด “หญิง หญิงพูดอะไรออกมา”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงอึกอัก แล้วมีท่าทีเป็นอะไรเป็นกัน ลดมือลงจากปาก ยืนขึ้นช้า ๆ สายตาทวงท่ากลายเป็น
นางร้ายมหากาพย์ คุณชายรองลุกตาม “หญิงพูดความจริงไงคะ”
“แล้วหญิงกลับมาหาผมทำไม”
“หญิงกลับมาหาคุณรอง ก็เพราะหญิงเวทนาความจงรักภักดีของคุณรองเท่านั้น”
คุณชายรองร้องเหมือนขมขื่นประชดประชัน “โอ....หญิงเวทนาความจงรักภักดีของผม หญิงคิดกับผมแบบนี้หรือ”
“แต่ว่ากันตามจริง คุณรองก็ไม่ได้จงรักภักดีอะไรกับหญิงนักหนา เพราะคุณรองยังมีแม่บรรณารักษ์นั้นอยู่อีกคน”
“ตอนนี้ ผมมีคนคนเดียวเท่านั้นในหัวใจผม” คุณชายรองหมายถึงสาลิน นึกย้อน
คุณชายรองเป่านิ้วมือให้สาลิน และ สาลินปรนนิบัติต่างๆ ที่บ้านเช่า
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มหยันเข้าใจว่าเป็นตัวเอง “คำพูดพวกนี้เปลี่ยนใจหญิงไม่ได้หรอก”
คุณชายรองทำหน้าเศร้า ที่จริงสมเพช
ที่ร้านอาหาร สาลินเดินกลับเข้ามา ถือถุงใข่นกกระทามาด้วย พบว่าคุณชายเล็กอันตรธานไปเสียแล้ว จิตริณีนั่งอยู่แทน “อ้าวคุณจินนี่ แล้วคุณพลไปไหนล่ะคะ”
“ไม่ทราบค่ะ ฉันเห็นแต่คุณชายเล็ก”
“คุณชายเล็ก มาด้วยเหรอคะ”
“ค่ะ....แต่ตอนนี้กลับไปแล้ว ฝากบอกคุณว่าคุณพลก็กลับไปด้วย”
“แปลก น่าจะบอกลาฉันก่อน”
“แปลกจริงๆ นะคะ เพราะฉันไม่เคยเห็นหน้าคุณพลเสียที เจอทีไรก็เจอแต่คุณชายเล็ก”
“ฉันก็ไม่เคยเจอคุณชายเสียที เจอแต่คุณพล”
“แล้ว...ลินซี่นัดฉันกินข้าว มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ”
“ค่ะ....พรุ่งนี้ฉันต้องไปงานเปิดไนท์คลับของคุณอัศนีย์ ขอรบกวนคุณจินนี่เป็นแชปเปอร์โรนให้ฉันนะคะ อยู่กับฉันตลอด อย่าให้ฉันคลาดสายตา”
“ก็ได้ค่ะ แต่ถามเรื่องนึง”
“ว่ามาเลยค่ะ”
“คุณชายกิตติเขารู้เหตุผลที่คุณไปทำงานกับอาร์นี่แล้วหรือยัง เรื่องสัญญาระหว่างคุณกับอาร์นี่”
สาลินส่ายหน้า “ฉันไม่กล้าบอกหรอกค่ะ”
จิตริณีพยักหน้าครุ่นคิดบางอย่าง แล้วยิ้มมีแผน
ร้านหรู คุณชายรองทำหน้าเหมือนใจจะขาด คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองอย่างสมเพช “ยอมรับความจริงเถอะค่ะคุณรอง เราสองคนน่ะ แทบจะไม่มีเยื่อใยต่อกันมานานแล้วแต่เมื่อคุณรองขอโทษและงอนง้อหญิง หญิงถึงได้ให้โอกาสคุณรองอีกครั้งหนึ่งไงคะ”
“ผมทำยังไงหรือ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชูข้อมือ “ก็ดอกไม้กับสร้อยไข่มุกนี่ไงคะ ถ้าหญิงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า หญิงคงไม่รับไว้ คุณรองจะได้ไม่ต้องสิ้นเปลือง”
คุณชายรองแค่นหัวเราะออกมา เหมือนเจ็บปวด แต่ที่จริงเย้ยหยัน “หญิงรู้ไหม ผมไม่รู้เรื่องดอกไม้ กับสร้อยไข่มุกสร้อยเพชรอะไรนั่นซักนิด”
“อะไรนะ”
“ผมไม่เคยส่งอะไรไป เพราะผมแน่ใจว่าเราสองคนจบกันแล้ว แต่จู่ๆ หญิงก็ติดต่อมาบอกให้เราเริ่มต้นใหม่ ผมก็เลยลองดู”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงผงะ “คุณ...คุณกล้าดียังไงมาฉวยโอกาส”
“ผมผิดเองหญิง ผมขอโทษ” คุณชายรองพูดเรียบๆ
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเชิดหน้า บรรดาผู้คนรายรอบดูเป็นตาเดียว “ฮึ”
“แต่รู้ไหมว่าตั้งแต่ผมคบหญิงมา หญิงไม่เคยสำนึกในความผิดของตัวเองสักครั้ง แม้กระทั่งหญิงละเมิดคำมั่นไปแต่งกับคนอื่นแล้วซานกลับมา หญิงอาจจะเอ่ยปากขอโทษ แต่ผมรู้ว่าใจจริงหญิงไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด”
“คุณรอง”
“ผมคิดว่า คงเป็นเพราะตั้งแต่เกิดมา หญิงไม่เคยคิดว่าหญิงทำผิดอะไรเลย ใช่ไหม”
“อย่าอวดดี มาว่าหญิง นังนั่นเสี้ยมสอนคุณมายังงั้นซี”
“สาลินสอนอะไรผมหลายอย่าง สอนเรื่องการขอโทษ การให้อภัย การให้ และการรับที่หญิงไม่รู้จัก”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยืนนิ่ง ยกมืออุดหู “พอ...เลิกพูดซะที” สร้อยไข่มุกที่ข้อมือห้อยวาววับ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชะงักมองดู ดวงตาเปลี่ยนเป็นแค้น เอามือกระชากมันออก มุกร่วงกราวกระจัดกระจายไปรอบทิศ ผู้คนร้องอุทาน “ขอให้เราสองคนขาดจากกันเหมือนสร้อยจอมปลอมเส้นนี้”
คุณชายรองยิ้มก้มศีรษะกรายมือให้ ค้อมตัวอย่างต่ำ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงสะบัดออกไป บรรดาผู้คนมองตามซุบซิบกันแซ่ด คุณชาบรองมองแล้วยิ้มให้ บรรดาเจทเซททั้งหลายหน้าม้านเมินไป
ทางเดินในห้าง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินออกมา สีหน้าเจ็บปวด น้ำตาค่อยๆ ไหลพราก คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงทรุดลงนั่งร้องไห้ออกมาแล้วค่อยๆ ลุกขึ้น หน้าเชิดขึ้นอีกครั้ง เดินตรงไปอย่างทระนง สีหน้าเต็มไปด้วยความแค้น
ร้านผ้าไหม ศุภรชนแก้วกับคุณชายรอง “ตกลง แผนลวงของแกก็ประสบความสำเร็จ ยายก้อยแสดงธาตุแท้ออกมาจนได้”
“ใช่”
“ถ้าอย่างนั้นละครโรงใหญ่ของแกน่าจะจบลงเสียที”
“แกอยากให้จบงั้นเหรอ”
“ใช่ซีวะ เพราะตั้งแต่ที่ฉันร่วมเล่นละครกับแกวันนั้น หญิงกลางตัดสัมพันธ์ฉันถาวรไปเลย ทุกวันนี้โทรไปก็ไม่ยอมรับสาย”
ก่อนหน้านี้ ที่ร้านผ้าไหม ศศิรัชนีกับสาลินเดินเข้ามาไกลๆ ตรงมาที่ร้านคุณชายรอง ศุภรชะเง้อมอง
“ตกลงตามนั้นเพื่อน มาแล้ว แกต้องเล่นให้สมบทบาทนะ”
“เออ...น่า ฝีมือระดับนี้แล้ว ว่าแต่หญิงกลางจะไม่เกลียดฉันนะ”
“ถึงเกลียด แกก็ไปสารภาพความจริงทีหลังก็ได้น่า”
ศศิรัชนีกับสาลินเดินเข้ามาในร้าน ต้องชะงักไปเพราะ ศุภรกำลังหัวเสียใส่คุณชายรอง “ไม่ได้ แกจะมาใช้รถของฉันไม่ได้ นั่นมันรถส่วนตัวของฉัน
“โธ่..... ศุภร เห็นใจหน่อยเถอะว่ะ ฉันขับรถบุโรทั่งของแกไปกระทรวงทีไร ถ้ารถไม่ตาย ก็แล่นเป็นเต่าคลาน ฉันทำงานสายทุกที”
“ก็เรียกแท็กซี่ซีวะ” ศศิรัชนีกับสาลินมองหน้ากัน
ศุภรตามมาจับมือศศิรัชนีไว้ คุณชายรอง สาลินตามมา
“ไม่มีอีกต่อไปแล้วค่ะ ฉันควรจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ควรมาคบกับนักธุรกิจหน้าเลือดอย่างคุณ ลาก่อนค่ะ” ศศิรัชนีสะบัดไปทันที สาลินตกใจ คุณชายรองหน้าสลด
“หญิงกลางครับ” ศุภรหันขวับมามองคุณชายรอง ทำหน้าขอความช่วยเหลือ คุณชายรอง ส่ายหน้า ให้เล่นต่อไป “เพราะแก แกคนเดียวไอ้หม่อม สร้างแต่ปัญหา ถ้าหญิงกลางเลิกกับฉัน มันคือความผิดของแกทั้งหมด”
สาลินพาคุณชายรอง ค่อยๆ ลุกเดินไป
ศุภรวิ่งกลับมา “เอาไงวะ หญิงกลางโกรธจริง ๆ ด้วย ไอ้หม่อมนะไอ้หม่อม ไม่น่าช่วยแกเล้ย”
ปัจจุบันที่ร้านผ้าไหม คุณชายรอง ศุภรคุยต่อเนื่อง
“แกควรจะจบละครเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะตั้งแต่แกรับบทคุณชายตกยาก คุณสาลินเขาแสดงชัดเจนแล้วว่าเขาเป็นห่วงเป็นใยแกแค่ไหน”
“แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเขาจะต้องไปทำงานกับนายอัศนีย์ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้ชอบนายนี่สักนิด”
พนักงานหญิงเดินเข้ามา “คุณชายขา มีแขกมาขอพบค่ะ”
คุณชายรองมองไป จิตริณีเดินเข้ามา คุณชายรอง ศุภรลุกขึ้นรับ “สวัสดีครับคุณจิตริณี”
“ค่ะ”
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
“ไม่มีหรอกค่ะ มีแต่เรื่องของลินซี่ คุณชายคงรู้แล้วใช่ไหมคะ ว่าลินซี่ลาออกจากห้องสมุด ไปทำงานไนต์คลับของอัศนีย์แล้วค่ะ”
“ลาออกแล้วเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ”
“คุณจะบอกผมแค่เรื่องนี้เองเหรอครับ”
“ไม่ใช่เท่านี้ค่ะ ฉันรู้เหตุผลที่ลินซี่ต้องไปทำงานให้อาร์นี่ เหตุผลที่เธอไม่กล้าบอกคุณ”
“ผมกำลังสงสัยอยู่นี่แหละครับ”
“สิ่งที่ชั้นจะเล่าต่อไปนี้ เพื่อยืนยันว่าทุกอย่างสาลินทำทุกอย่าง เธอทำเพื่อคุณ” จิตริณียิ้มอย่างอ่อนหวาน
ที่วังรัชนีกุล ท่านจันทร์กำลังทอดพระเนตรข่าวโทรทัศน์ หม่อมวาณีนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร รื่นกับโรยนั่งอยู่ที่พื้น
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินเข้ามาหน้าบูดบึ้ง
“วันนี้ ฝนฟ้าตกใหญ่แน่ กลับมาก่อนเที่ยงคืน” หม่อมวาณียิ้มพูดเบาๆ กับลูกสาวคนโปรด “หญิงจ๋า แม่กะว่าจะขายที่ที่ทรงวาดเอาเงินมาให้หญิง รวมกับเงินเก็บของแม่ คงจะพอปลูกบ้านกับซื้อรถใหม่ได้”
“ซื้อทำไมคะ”
“ก็เป็นของขวัญแต่งงานของหญิงกับชายรองน่ะซีลูก”
“หญิงไม่มีวันแต่งกับผู้ชายกระจอกงอกง่อยอย่างนั้นหรอกค่ะ”
หม่อมวาณีอ้าปากค้าง ท่านจันทร์ทรงหันมา ศศิรัชนีถือโหลดอกคัทลียาในกลีเซอรีนเข้ามาพอดี “เอาไว้ไหนดีจ๊ะหญิง”
“เอามานี่ค่ะ”
ศศิรัชนีก้าวมาส่งให้ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองอย่างเจ็บแค้นแล้วเงื้อโหล ทุ่มลงกับพื้นแตกกระจาย รื่น โรยผวาเข้ากอดกัน ท่านจันทร์กับหม่อมวาณีผลุดลุก “อะไรกันหญิง นี่ดอกไม้ชายรองนะ”
“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ดอกไม้ของเขา แต่เป็นไอ้อีผู้หวังดีที่ไหนก็ไม่รู้”
ศศิรัชนีแค่นยิ้มอย่างรู้เบื้องหลัง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองหน้าศศิรัชนี “ยิ้มอะไรคะพี่กลาง หรือพี่รู้ว่าดอกไม้นี่ไม่ใช่ของคุณรอง”
“จะใช่หรือไม่ใช่ เธอก็ไม่ควรทำลายข้าวของ เธอไม่ใช่เด็กสิบขวบนะ”
“หญิงจะทำลายให้มากกว่านี้อีกค่ะ หญิงจะทำให้ทุกคนไม่มีความสุขอีกเลยคอยดูนะ”
“ก่อนที่จะเผาผลาญคนอื่น ไฟพยาบาทจะเผาผลาญเธอก่อน” ท่านจันทร์ทรงเปรย
“ดีเพคะ ให้มันมอดไหม้ไปให้หมดทุกคน จะได้สมพระทัยท่านพ่อไงเพคะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเตะโหลแตกขวางอยู่ให้พ้นเท้า เดินฉับๆ ชึ้นชั้นบนไป
ท่านจันทร์เซซวน หม่อมวาณีตกใจ ประคองท่านจันทร์ให้ทรงนั่ง ศศิรัชนีเข้ามาคุกเข่าจับขาท่านพ่อไว้ หม่อมวาณีน้ำตาไหล“ท่านเพคะ หม่อมฉันขอประทานโทษ ที่เลี้ยงลูกผิดจนกลายเป็นไม้แก่เกินดัดแบบนี้”
“ใครว่า เพราะลูกอีกคน เธอเลี้ยงได้ประเสริฐที่สุด เป็นความภูมิใจของรัชนีกุล” ท่านจันทร์ยิ้มลูบผมศศิรัชนี
หม่อมวาณีอ้าแขนออก ศศิรัชนีเข้าไป แม่ลูกกอดกันกลม รื่นกับโรยมองดูยิ้มทั้งน้ำตา
คืนวันต่อมาที่ไนท์คลับหรู “เดอะคาสเซิล” พนักงานสาวในชุดหนังเทียมสั้นจู๋ สีแดงเพลิงวาววับ สวมท็อปบูทแดง ผมแฮร์สเปรย์ฟูราวมาจากอวกาศเดินต้อนรับแขกเหรื่อ อัศนีย์ใส่สูทขาวโบว์ไทสีแดง สาลินใส่ชุดราตรีเปิดไหล่สีขาว
“คืนนี้ผมมีความสุขจัง แต่จะมีความสุขกว่านี้ถ้าคุณไม่พา....จินนี่มาด้วย”
จิตริณีก้าวมาดูสดใสเข้มแข็ง มองดูรอบๆ “ทุกอย่างดูดีนะคะอาร์นี่” อัศนีย์ค้อมศีรษะยิ้ม “เป็นเปลือกนอกที่งดงามจังเลย”
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ก็สัจธรรมของโลกนี่ไงคะสิ่งที่ตาเห็นอาจไม่ใช่ความจริงก็ได้ข้างในเจ้าชายอาจมีอสูรร้ายและข้างในอสูรร้ายอาจมีเจ้าชาย”
อัศนีย์ยิ้มไม่แคร์หันมาหาสาลิน “และมีโฉมงามอยู่เคียงข้างอสูรร้ายเสียด้วยซี”
สาลินบ่ายเบี่ยง “โฉมงามตัวจริงมาถึงแล้วค่ะ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงในชุดราตรียาวสีแดงเพลิง ปักเลื่อมเป็นเส้นเปลวไฟระยิบระยับ เดินนำจิตตินและวิรงรอง
ที่ดูเผินๆ เหมือนเอาริบบิ้นมาคาดนมเฉยๆ
“เดอะ แคสเซิล ขอถวายการต้อนรับครับ เจ้าหญิง อ้อ แล้วเจ้าชายของคุณล่ะ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงมองสาลินแล้วเมิน “อ๋อ เรามีเรื่องขัดใจกันนิดหน่อย เรื่องเขาไปหาเศษหาเลย ก็เลยห่างกันชั่วคราว”
สาลินอึ้ง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงปรายตามา จิตริณีขมวดคิ้ว
วิรงรองงง “จริงเหรอคะ ไม่เห็นบอกเราก่อนเลย”
“ก็กะจะมาบอกพร้อมๆ กันนี่ไง แล้วก็มีคำถามจะถามพวกเธอพร้อมหน้ากันนี่ด้วย”
จิตตินกล่าว “อะไรครับ ถามมาเลย”
“ไม่ใช่ตรงนี้และตอนนี้ค่ะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงปรายตามองสาลิน สาลินไม่สนใจนัก แต่จิตริณีสนใจมาก
ท่านรัฐมนตรีกับลูกสาวท่าทางอ่อนหวานสวยเรียบๆ เดินมา อัศนีย์ก้าวไปต้อนรับ “พณ.ท่าน “เดอะแคสเซิล” ยินดีต้อนรับครับ”
“ยินดีด้วยเช่นกันครับ นี่ลูกชายผม โสภณ อนาคตจะเป็นทายาททางการเมืองของผมนี่แหละครับ นี่ลูกสาวผม โสภาพรรณเป็นครู รู้จักคุณอัศนีย์ซะซีลูก”
โสภาพรรณมองอัศนีย์แล้วอาย พูดอ่อนหวาน “สวัสดีค่ะ”
“ยินดีครับ” อัศนีย์จะแนะนำสาลิน แต่คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงก้าวแทรกเข้ามา วิรงรอง จิตตินอ้าปากค้าง สาลินโดนชนเซมาทางจิตริณี “อ้อ นี่คุณหญิงเทพีเพ็ญแสง รัชนีกุลครับ ท่านรัฐมนตรี”
“สวัสดีค่ะ”
อ่านละคร สะใภ้จ้าว ตอนที่ 21/4 วันที่ 10 พ.ย. 58
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว บทประพันธ์โดยรจนา
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว บทโทรทัศน์โดย วุสิทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว กำกับการแสดงโดย ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ผลิตโดย บริษัท บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว แนวโรแมนติก-คอมเมดี
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ออกอากาศทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.20 น.
ติดตามชมละครเรื่อง สะใภ้จ้าว ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สะใภ้จ้าว นักแสดงนำ ธนวรรธน์ วรรธนะภูติ,พิจักขณา วงศารัตนศิลป์
ที่มา ไทยรัฐ
